திருவாளர் பந்தா பளு தூக்கலாமா?

திருவாளர் பந்தா பளு தூக்கலாமா?

வடிவேலுவா, கவுண்டமணியா என்று ஞாபகம் இல்லை. தன்னை ஒரு பெரிய பலசாலி, பயில்வான், வஸ்தாது என ஊரில் பந்தாப் பண்ணிக் கொண்டிருப்பார். ஒரு சமயம் அவரே இரண்டு புறமும் எடைகள் பூட்டப்பட்ட பளுவைத் தூக்கிக் காட்ட வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டுவிடும். அந்த சூழ்நிலையும் அவரே ஏற்படுத்திக் கொண்டதுதான். தனது மாணவர்கள் பயிற்சி செய்து கொண்டிருக்கும் இடத்திற்குப் போய் 'என்னடா பளு தூக்குறீங்க நான் தூக்குகிறேன் பார்' என்று கெத்தாக பளுவின் கீழ் படுத்து தூக்க முயல்வார். தூக்கமுடியாமல், பளு நச்சென்று அவர் மூக்கின் மேலேயே உட்கார்ந்துவிடும். முகத்தில் ரத்தக்காயம். தொலைக்காட்சியில் இந்த நகைச்சுவைக் காட்சியைப் பார்த்து நீங்களும் சிரித்திருப்பீர்கள்.

இந்தக் காட்சியில் வரும் காமெடியனைப் போல சிரிப்பூட்டுகிறது காங்கிரஸ்.

சுதந்திரப் போராட்டம் போன்ற நாடு தழுவிய லட்சியங்கள் இல்லாத சூழ்நிலையில் இந்தியா போன்ற நாட்டில் ஏகப்பெரும் (Monolithic) கட்சி என்பது இருக்கப் போதுமான இடம் அரசியலில் இல்லை. இதனால்தான் இன்று இந்தியாவில் தேசியக் கட்சி என்று உண்மையில் எதுவும் இல்லை. ஒரு தேசியக் கட்சி என்று வர்ணிக்கப்படும் காங்கிரஸ் இந்தியாவின் முன்றாவது பெரிய மாநிலமான பீகாரில், இப்போது முடிந்த சட்டமன்றத் தேர்தலில் தனித்துப் போட்டியிட்டு 11இடங்களை மட்டுமே பிடித்தது.(அங்கு உள்ள மொத்த இடங்கள் 243) தமிழ்நாட்டிலிருந்தோ, கேரளத்திலிருந்தோ ஒரு பாரதிய ஜனதா எம்.பி கூடக் கிடையாது மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு வங்கம் கேரளம் தவிர அவற்றின் அண்டைமாநிலங்களில் கூட செல்வாக்குக் கிடையாது. ஒரு தேசியக் கட்சி என்ற தகுதியைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய அளவிற்குக் கூட இடங்களைப் பெறாத உங்களது அங்கீரத்தை ஏன் ரத்து செய்யக் கூடாது என்று தேர்தல் கமிஷனால் நோட்டீஸ் அனுப்பப்பட்ட கட்சி இந்தியக் கம்யூனிஸ்ட்கட்சி. இன்று தேசியக் கட்சிகள் என்று தங்களை வர்ணித்துக் கொள்ளும் கட்சிகள் எல்லாம் திட்டுத் திட்டாக சிற்சில பகுதிகளில் செல்வாக்குக் கொண்டவையே அன்றி நாடு முழுக்க ஒரே மாதிரியான செல்வாக்குப் பெற்றவை அல்ல.

எப்படி மாநிலக் கட்சிகளால் தனித்து இந்தியா போன்ற நாட்டை ஆளமுடியாதோ அதே போல தேசியக் கட்சிகளாலும் தனித்து மத்தியில் ஆட்சி அமைக்க முடியாது. அதனால்தான் கூட்டணிகள் தேவைப்படுகின்றன.

இதே நிலைதான் மாநிலங்களில் நிலவுகிறதா? இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ஏனெனில் மாநிலங்களில் மக்கள் கட்சி அடிப்படையில் வாக்களிப்பதில்லை. அவர்கள் தலைமையின் அடிப்படையில் வாக்களிக்கிறார்கள். அதாவது ஒரு தலைவரிடம் ஆட்சி அதிகாரத்தை ஒப்படைப்பது அல்லது அவரிடமுள்ள அதிகாரத்தைப் பறிப்பது என்ற அடிப்படையில் வாக்களிக்கிறார்கள் என்று எண்ண இடமிருக்கிறது. மாநில அளவில் ஒரு வலுவான தலைமை இல்லாத நிலையில் அவர்கள் தங்கள் வட்டாரத்தில் உள்ள நிலைகளுக்கு ஏற்ப மாநிலத்தில் உள்ள கட்சிகளில் ஒன்றிற்கு வாக்களிக்கிறார்கள். இதற்கு சிறந்த உதாரணம் ஆந்திரம். இன்னொரு உதாரணம் கர்நாடகம். ஒரே மாநிலத்தில் செல்வாக்குள்ள தலைவர்கள் பலர் இருந்தால் மக்கள் தீர்ப்பு பல கூறுகளாகப் பிளவுபடுகிறது. பீகாரும், உத்திரபிரதேசமும் இதற்கு உதாரணங்கள். இந்த நிலை இல்லாத போது மக்கள் ஒரு தலைவரிடம் அதிகாரத்தை ஒப்படைக்க அல்லது பறிக்க வாக்களிக்கிறார்கள். நரேந்திரமோடியின் குஜாராத் வெற்றி, ஷீலா தீட்சத்தின் தில்லி வெற்றி, நவீன் பட்நாயக்கின் ஒரிசா வெற்றி இவை சில உதாரணங்கள்.

தமிழ்நாட்டில் தலைமையைப் பற்றி மக்களிடம் குழப்பங்கள் இல்லை. எம்.ஜி.ஆர் இருந்தவரை மக்கள் அவரைத் தேர்ந்தெடுத்து வந்தார்கள். அவர் உடல் நலம் குன்றிவிட்ட சூழ்நிலையிலும் கூட அவரைத் தேர்ந்தெடுத்து வந்தார்கள். அவர் மறைந்தபின்பு, தனியொரு தலைவர் மீது நம்பிக்கை வைத்து ஆட்சியைத் தேர்ந்தெடுக்கும் காலங்கள் முடிந்துவிட்டன என்று அரசியல் தலைவர்களில் சிலரே கூட எண்ணினார்கள். எம்.ஜி.ஆர் மறைவுக்குப் பின் 1989ல் நடந்த தேர்தலில் தமிழ் நாட்டில் உள்ள பெரிய கட்சிகள் தனித் தனியாகப் போட்டியிட்டன. மக்கள் கருணாநிதியைத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள். அப்போது களத்தில் இருந்த கருணாநிதி, ஜெயலலிதா, மூப்பனார், ஜானகி ஆகிய தலைவர்களில், மக்கள் பார்வையில் கருணாநிதி பெரும் தலைவர். (Tall leader) அரசியலுக்குப் புதியவர் என்ற போதிலும், ஜெயலலிதாவிற்கு, எம்.ஜி.ஆரின் துணைவியார் ஜானகியைவிட, இரண்டாம் இடம் அளித்தார்கள். கருணாநிதிக்கு மாற்று என்று அவரைக் கருதுவதை சூசகமாகத் தெரிவித்தார்கள். ஜானகி அரசியலைவிட்டு விலக நேர்ந்தது. ராஜீவ் காந்தி 12 முறை வந்து பிரசாரம் செய்த போதும்கூட மூப்பனாருக்கு மூன்றாம் இடம்தான் கிடைத்தது.

தமிழ்நாட்டு மக்கள் தலைமையின் அடிப்படையில்தான் தங்கள் தீர்ப்புக்களை எழுதுகிறார்கள் என்பதை பலமுறை திட்டவட்டமாகத் தெரிவித்து வந்திருக்கிறார்கள். மாநில ஆட்சியைக் கூட்டணிகளிடம் ஒப்படைப்பதை அவர்கள் விரும்புவதில்லை என்பது மட்டுமல்ல அந்த யோசனைகளை நிராகரித்தும் வந்திருக்கிறார்கள். 1980ல் நாடாளுமன்றத்திற்கு நடந்த தேர்தலில் பாண்டிச்சேரி உள்ளிட்ட 40 நாடாளுமன்றத் தொகுதிகளில் 2 இடம்தான் எம்.ஜி.ஆரின் அதிமுகவிற்குக் கிடைத்தது. திமுக காங்கிரஸ் கூட்டணி மற்ற 38 இடங்களைக் கைப்பற்றியது. சில மாதங்களில் சட்டமன்றத்திற்குத் தேர்தல் வந்தது. ஒரே கூட்டணியாக காங்கிரசும் திமுகவும் தலா 110 இடங்களில் போட்டியிட்டதாக ஞாபகம். தேர்தலின் போதே அந்தக் கூட்டணி வெற்றி பெற்றால் அடுத்த முதல்வர் யார் என்று எதிர்கட்சிகள் கேள்வி எழுப்பின. கூட்டணி ஆட்சி என்று மாநிலக் காங்கிரஸ் தலைவர்கள் சொன்னார்கள். அப்போதைய தமிழகக் காங்கிரஸ் தலைவர் எம்.பி. சுப்ரமணியம் 7 பேர் கொண்ட தூதுக்குழுவை தில்லிக்கு அனுப்பி விளக்கம் கேட்டார். இந்திரா காந்தி, கலைஞர் அல்லது கலைஞர் சுட்டிக் காட்டும் ஒருவர் முதல்வராவார் என்று சொல்லி அனுப்பினார்.ஆறுமாதங்களுக்கு முன்பு நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஏறத்தாழ அனைத்து இடங்களையும் வென்ற திமுக காங்கிரஸ் கூட்டணி அந்த சட்டமன்ற தேர்தலில் தோல்வி கண்டது.

தமிழக மக்கள் தலைமையைப் பார்த்துத்தான் வாக்களிக்கிறார்கள் என்றால் பெரிய கட்சிகள் தனித்தே போட்டியிடலாமே, ஏன் கூட்டணி அமைக்க வேண்டும்? நியாயமான கேள்வி. ஓர் உதாரணம் பார்க்கலாம். ஒரு தொகுதியில் 100 வாக்காளர்கள் இருக்கிறார்கள், அவர்களில் 55 பேர் வாக்களிக்கிறார்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். 20 பேர் திமுகவிற்கு வாக்களிக்கிறார்கள். 18 பேர் அதிமுகவிற்கு வாக்களிக்கிறார்கள். 7 பேர் பா.ம.கவிற் கு வாக்களிக்கிறார்கள். 6 பேர் காங்கிரசிற்கு வாக்களிக்கிறார்கள். 4 பேர் கம்யூனிஸ்ட்களுக்கோ, மதிமுகவிற்கோ வாக்களிக்கிறார்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.

ஐந்து பேரும் தனித்தனியாகப் போட்டியிட்டால் திமுக ஜெயித்துவிடும். அது மற்றவர்களுக்கும் தெரியும். அதே போல தங்களது 7 வாக்குகளை வைத்துக் கொண்டோ , 6 வாக்குகளை வைத்துக் கொண்டே தாங்கள் ஜெயிக்க முடியாது என்றும் தெரியும். பா.ம.க, காங்கிரஸ், கம்யூனிஸ்ட்கள் சேர்ந்து மூன்றாவது அணி அமைத்தாலும் ஜெயிக்க முடியாது என்றும் தெரியும் அதே போல தாங்கள் ஜெயலலிதா கருணாநிதி இவர்களில் யாரேனும் ஒருவர் பக்கம் சேர்ந்துவிட்டால் அவர்களை அமோக வெற்றி பெறச் செய்துவிடலாம் என்றும் தெரியும். எனவே யாரிடம் அதிகம் பலன் பெறலாம் என்று அரசியல் கட்சிகள் யோசிக்க ஆரம்பிக்கின்றன. பெரிய கட்சிகளும் அவர்கள் மற்றவர்கள் பக்கம் போய் விடாமல் பார்த்துக் கொள்வதில் கவனம் செலுத்துகின்றன. அதனால் தங்களைவிடப் பலம் குறைந்த கட்சிகளுடன் கூட்டு வைத்துக் கொள்கின்றன. கான்கிரீட் வீடு மழையில் கரைந்து விடாது என்றாலும் ஜன்னல் வழியாக மழைச்சாரலடித்து துணியோ புத்தகமோ படுக்கையோ நனைந்து விடக்கூடாது என்று ஜன்னக் கதவை சாத்தி வைப்பதில்லையா அது போல்தான் இது. ஒரு தற்காப்பு நடவடிக்கை (Preventive measure)

மத்தியில் நீங்கள் ஆட்சி அமைக்க நாங்கள் உதவுகிறோம், மாநிலத்தில் எங்கள் வெற்றியை உறுதி செய்யுங்கள் என திமுகவும் காங்கிரசும் எழுதப்படாத ஒப்பந்தம் செய்து கொள்கின்றன. அதில் முதல் பகுதி நிறைவேறிவிடுகிறது. இரண்டாம் பகுதி நிறைவேறும் முன் இங்குள்ள காங்கிரஸ் தலைவர்கள் குறுக்கு சால் ஓட்டினால் அது முறையா?

சோனியா பிரதமராக வேண்டும் என்ற கோஷத்தை முதலில் எழுப்பியது திமுக. தேர்தலிலும், தேர்தலுக்குப் பின்னும் அதை வற்புறுத்தியது. இப்போது திமுக ஆட்சிக்குக் குரல் கொடுக்க வேண்டியது காங்கிரசின் முறை. ஆனால் அங்கு சில தலைவர்கள் வேறு கனவுகள் காண்கிறார்கள்.

தற்போது தமிழகத்தில் அதிமுகவிற்கு சாதகமான உணர்வுகள் இருப்பதாக உறுதியாக சொல்ல முடியாது. ஜெயேந்திரர் கைது போன்ற சம்பவங்களால் அது அதற்கிருந்த சில ஆதரவுத் தளங்களை இழந்திருக்கிறது. சுனாமி நிவாரணம், ரேஷன் கார்டு புதுப்பித்தல் இவற்றில் ஏற்பட்ட குழப்பங்கள் அதற்கு பின்னடைவைத் தந்திருக்கின்றன. நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் சோனியாவை பதிபக்தி இல்லாதவர் என்கிற அளவிற்குத் தரம் தாழ்ந்து பேசியாற்று. அண்மையில் சட்ட மன்றத்தில் எஸ்.ஆர்.பாலசுப்ரமணியத்தை காலி டப்பா என்றெல்லாம் பேசியாயிற்று. இதற்கப்புறமும் காங்கிரஸ் அதிமுக உறவு ஏற்பட வாய்ப்பில்லை. மத்தியில் காங்கிரஸ் ஆட்சியில் பங்கேற்றிருப்பதால் பாமகவும் அதிமுகவுடன் அணி சேர வாய்ப்பில்லை. இந்த சூழ்நிலையில் காங்கிரஸ் திமுகவை விட்டு விலகிச் சென்றால் யாருக்கு லாபம்?

நிச்சியம் காங்கிரசிற்கு இல்லை. மத்தியில் அதன் ஆட்சி நிலைக்காது. மாநிலத்தில் அது தனித்தோ, மூன்றாவது அணி அமைத்தோ ஆட்சியைப் பிடிக்க முடியாது. மற்ற கட்சிகள் மத்தியில் உள்ள கூட்டணியை விட்டு விலகி வராத நிலையில் அது தமிழகத்தில் தனிமைப்பட்டு போகும். அதிகம் போனால் அது திமுக வெற்றி பெறக் கூடிய இடங்களின் எண்ணிக்கையை சிறிதளவு குறைக்கலாம். ஆனால் திமுக இதற்கெல்லாம் அஞ்சுகிற கட்சி அல்ல. பலமுறை ஆட்சிக் கலைப்பை எதிர் கொண்டவர்கள். பனிரெண்டு ஆண்டு காலம் ஆட்சியில் இல்லாமல் இருக்க நேர்ந்த போதும் குலையாத கட்சி அது. பதவியிலிருந்து பலன் பெறாவிட்டாலும் அவர்கள் கட்சிக்கு செய்கிறார்கள் என்று அண்மையில் ஜெயலலிதாவே திமுகவினரின் விசுவாசம் பற்றிப் பேசியிருக்கிறார். கட்சிக்கு எதுவும் நடந்து விடாது. அதிமுகவிற்கு மாற்று திமுக என்ற நிலை தமிழகத்தில் இருப்பதால் கடந்த ஐந்தாண்டு கால ஆட்சியின் அனுபவத்தின் அடிப்படையில் மக்கள் ஆட்சி மாற்றத்தை மேற்கொள்ளும் போது தங்களைத் தேர்ந்தெடுப்பார்கள் என்று அது நம்பிக்கை கொள்ள இடமிருக்கிறது. வரலாற்றைப் பார்த்தால் எம்.ஜி.ஆர் மறைவுக்குப் பின் ஆட்சியில் இருக்கிற கட்சியை தொடர்ந்து ஆளும் விதமாக மக்கள் வாக்களிப்பதில்லை. ஒவ்வொரு தேர்தலிலும் ஆட்சியை மாற்றிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

காங்கிரசிற்கு உதவாது, அது தனிமைப்பட்டு போகும் அபாயம் இருக்கிறது என்று தெரிந்திருந்தும் தமிழகக் காங்கிரஸ் தலைவர்கள் ஏன் இப்படி பேசுகிறார்கள்? மத்தியில் தங்கள் ஆட்சி நிலைக்க வேண்டும் என்பதைவிட மாநிலத்தில் தங்களுக்கு செல்வாக்கை ஏற்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்கள். கட்சிக்குள் நிலவும் கோஷ்டிப்பூசலை சமாளிக்க அது உதவும் னைக்கிறார்கள்.

மூன்று மாதத்திற்கு ஒருமுறை மத்திய அரசின் உளவுத் துறை அமைச்சர்களின் செயல்பாடு பற்றி புலனாய்ந்து பிரதமருக்கு ஓர் ரகசிய அறிக்கை கொடுக்கும். அண்மையில் கொடுக்கப்பட்டுள்ள அறிக்கை இளங்கோவனுக்கு சாதகமாக இல்லை. அதுவும் தவிர இப்போது வாசன் கோஷ்டியைச் சேர்ந்த எவருக்கும் மத்திய அமைச்சரவையில் இடம் கொடுக்கப்படவில்லை என்பது மட்டுமல்ல அவரது எதிர் கோஷ்டியினரில் பலருக்கு ஏதோ ஒரு பதவி கிடைத்து விட்டது. சிதம்பரம், மணி சங்கர், இளங்கோவன் அமைச்சர்கள், சுதர்சன நாச்சியப்பன் பொதுச் செயலாளர். ஜெயந்தி நடராஜன் செய்தித் தொடர்பாளர். இதனால் வாசன் கோஷ்டிக்கு பதவி தர வேண்டும் என்ற கோரிக்கை வலுத்து வருகிறது. இளங்கோவனை நீக்கிவிட்டு வாசனை அமைச்சரவையில் சேர்க்கலாமா என்று பிரதமர் யோசித்து வருவதாக தில்ல்லி வட்டாரத்தில் தகவல்கள் கசிகின்றன. இதனால் கூட்டணி ஆட்சி பற்றிப் பேசினால் பதவி போனாலும், பழியை கருணாநிதி மீது போட்டு முகத்தைக் காப்பாற்ற்றிக் கொள்ளலாம் ( Face Saving technique) என்று இளங்கோவன் முயற்சிக்கிறார் என்று அரசியல் வட்டாரங்கள் கூறுகின்றன.

அது வடிவேலு பளு தூக்கிய கதையாக ஆகிவிட்டது.